Można uniknąć problemów z przeliczaniem kursów walut w transakcjach krajowych

Przy tej okazji warto poruszyć kwestie, kiedy w ogóle w grę wchodzi przeliczanie kursów walut. Otóż tak naprawdę dotyczy to kwot z faktury, a nie np. „z umowy”. Częstokroć w obrocie krajowym kontrahenci uzależniają wynagrodzenie od kursu euro czy dolara. Jednak tu powstaje pytanie – czy mają w takim razie obowiązek wystawić fakturę w walucie obcej? Prawo tak, obowiązek – nie.

Otóż mogą bowiem sami dokonać przeliczenia wartości na złote i wystawić fakturę w złotych.

Innymi słowy, kontrahenci mogą ustalić w umowie, że należność będzie płatna w złotych polskich (równowartość kwoty określonej w walucie obcej, ustalana wg kursu waluty z określonego dnia). Wtedy to fakturę VAT wystawia się w kwocie wyrażonej w złotych, niezależnie od faktu, że kwota ta jest wyliczona w oparciu o kurs waluty obcej. Skoro przeliczenie następuje wg zasad wynikających z umowy, to do przeliczenia nie mają zastosowania przepisy ustawy o VAT.

Nie występuje tu faktura walutowa, w ramach której wszelkie kwoty określone są w walucie obcej. Jak zauważył przykładowo NSA w wyroku z 15 lutego 2017 r., I FSK 1860/15, sam fakt, że należności z umów są denominowane w walucie obcej, ale już raty leasingowe ustalane są jako równowartość tej waluty, nie oznacza, że kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej.

Nadto i tak trzeba pamiętać o tym, iż nawet jeśli wystawia się fakturę w walucie obcej, to podatnik ma obowiązek wyrazić podatek VAT w złotych, co wynika z art. 106e ust. 11 ustawy o VAT.