Rozliczanie umowy pożyczki i poręczenia zawartej przed 1 stycznia 2022 r.

Generalnie umowy pożyczek oraz poręczeń, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2022 r., a których rozliczanie jest kontynuowane w 2022 roku, w przypadku rezygnacji przez podatnika ze zwolnienia – będą traktowane jako czynności opodatkowane.

Podatnik złożył wniosek o interpretację, w którym spytał fiskusa:

1. Czy możliwość rezygnacji ze zwolnienia przewidziana w przepisie art. 43 ust. 22 ustawy o VAT, dotyczy również umów pożyczek oraz poręczeń, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2022 r., a których rozliczanie jest kontynuowane w nowym stanie prawnym, czyli po wprowadzeniu zmian począwszy od 1 stycznia 2022 r.?

2. Kiedy powstanie obowiązek podatkowy dla pożyczek i poręczeń, względem których podatnik zrezygnował ze zwolnienia i jak w związku z powyższym podatnik powinien definiować moment wykonania usługi?

Z interpretacji dyrektora KIS wynika, że jeśli podatnik złoży naczelnikowi US pisemne zawiadomienie o wyborze opodatkowania tych usług przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego rezygnuje ze zwolnienia – będzie opodatkowywał czynności również w odniesieniu do tych umów pożyczek i poręczeń, które zawarł przed 1 stycznia 2022 r., a których rozliczanie jest kontynuowane w nowym stanie prawnym, czyli po wprowadzeniu zmian począwszy od 1 stycznia 2022 r.

Innymi słowy, umowy pożyczek czy poręczeń, które zawarto przed 1 stycznia 2022 r., a których rozliczanie jest kontynuowane w nowym stanie prawnym, czyli po wprowadzeniu zmian począwszy od 1 stycznia 2022 r, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 22 ustawy – od momentu rezygnacji ze zwolnienia będą traktowane jako czynności opodatkowane.

Jeśli Spółka zrezygnuje ze zwolnienia, wówczas dla świadczonych przez nią usług finansowych: udzielania pożyczek oraz poręczeń nie znajdzie zastosowania stosowana wcześniej kasowa metoda ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego. Odnosiła się ona bowiem wprawdzie do usług o charakterze finansowym, ale tylko do usług zwolnionych.

Zatem moment powstania obowiązku podatkowego dla usług finansowych, względem których podatnik zrezygnuje ze stosowania zwolnienia powinien być ustalony w oparciu o zasady ogólne wyrażone w przepisie art. 19a ust. 1 ustawy o VAT. Stąd obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Skoro w odniesieniu do umów poręczeń okresem rozliczeniowym będzie rok kalendarzowy, wynagrodzenie należne płatne będzie raz w roku, na koniec danego roku kalendarzowego, to dla usług pożyczek i poręczeń, względem których podatnik zrezygnował ze zwolnienia od podatku, obowiązek podatkowy powinien być ustalony w oparciu o art. 19a ust. 3 ustawy, czyli z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Czytaj także:

Jak rozliczać usługi finansowe w VAT po
wprowadzeniu Polskiego Ładu
Zwolnienia przedmiotowe
Świadczenie usług zwolnionych przedmiotowo z VAT a zwolnienie podmiotowe z VAT

Nadto wyjaśniono, że wykonana przed zmianą stawki VAT część usługi oraz otrzymane wynagrodzenie powinny zostać opodatkowane wg dotychczasowych zasad (w przypadku usług finansowych – przy zastosowaniu zwolnienia od podatku). Natomiast część usługi oraz wynagrodzenie otrzymane po rezygnacji ze zwolnienia od podatku będą opodatkowane właściwą stawką podatku.