Nie ma obowiązku rozliczenia nabycia żurawia samojezdnego w deklaracji VAT-23
W przypadku gdy podatnicy oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15 ustawy o VAT niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej (np. miesięcznej, kwartalnej itp.), dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych pojazdów składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu. Wówczas to podatnicy są także obowiązani, bez wezwania fiskusa, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.
Zasadę tę stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8 (czyli przez podatnika – na zasadach ogólnych), jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 38 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 termin „środek transportu” obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu.
Przepisy zawierają też niewyłączną, przykładową listę takich środków transportu. Obejmuje ona w szczególności następujące pojazdy:
- pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;
- przyczepy i naczepy;
- wagony kolejowe;
- statki;
- statki powietrzne;
- pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;
- ciągniki i inne pojazdy rolnicze;
- pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.
Rozliczenie nabycia żurawia samojezdnego
Analiza powyższych regulacji wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danego pojazdu za środek transportu jest jego przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce.
Innymi słowy, użyty w unijnej definicji zwrot dotyczący przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, dotyczy zarówno pojazdów, jak i innego rodzaju wyposażenia i urządzeń.
Przeznaczenie to, czyli przewóz, należy odczytywać wąsko, chociażby w kontekście regulacji dotyczących ruchu drogowego i przykładowego katalogu pojazdów zawartego art. 38 ust. 2 rozporządzenia.
Natomiast żurawia samojezdnego nie można uznać za środek transportu. Urządzenie to bowiem pracuje stacjonarnie. Jego samojezdność przejawia się wyłącznie w tym, że możliwe jest (dzięki kołom) przemieszczenie zasadniczej części urządzenia (dźwigu) z miejsca na miejsce.
Jego podstawowa i właściwa przeznaczeniu funkcja realizowana jest stacjonarnie, po wykluczeniu możliwości mobilności (po unieruchomieniu i ustabilizowaniu). Mobilność tego pojazdu przejawia się wyłącznie tym, że możliwe jest (dzięki podwoziu samochodowemu) przemieszczanie go z miejsca na miejsce.
Jednak w trakcie jego przemieszczania nie jest realizowana żadna funkcja przewozu osób lub towarów, a także nie może być realizowana podstawowa funkcja, dla której tego typu maszyny były zaprojektowane i wykonane. W trakcie przemieszczania opisywany żuraw nie posiada funkcji przewozu towarów ani ludzi.
Z kolei podniesienie ciężarów przez dźwig gwarantuje dopiero unieruchomienie i ustabilizowanie całego urządzenia oraz zamontowanie przeciwwagi. Wykorzystanie jadącego żurawia w celu przemieszczenia rzeczy nie jest technicznie możliwe. Nadto żuraw nie posiada funkcji samodzielnego przemieszczania się, gdyż jest zakotwiczony w podłożu.
Żuraw samojezdny to urządzenie techniczne na specjalnie skonstruowanym podwoziu samojezdnym, używane stacjonarnie do przenoszenia ładunków w bezpośrednim zasięgu ramienia tego urządzenia.
Dźwig samojezdny jest sam w sobie maszyną (dźwigiem), tyle że posiada możliwość samodzielnego przemieszczenia się z miejsca na miejsce bez pomocy innych urządzeń. Podobnie suwnica nie jest środkiem transportującym podwieszony do niej dźwig, tylko sama w sobie jest dźwigiem, który także może przemieszczać się, ale z wykorzystaniem innego mechanizmu jezdnego niż żuraw samojezdny.
Tym samym żuraw samojezdny nie stanowi środka transportu w rozumieniu ustawy o VAT. Stąd podatnik nie będzie miał obowiązku przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji VAT-23 oraz zapłaty podatku od towarów i usług w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.
Art. 38 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE.
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 2 marca 2022 r. nr 1462-IPPP3.4512.837.2016.13.S.KP