Sprawdź, gdzie jest miejsce świadczenia i opodatkowania usług z zakresu gamedev

Do dyrektora KIS z tym problemem zwrócił się polski podatnik VAT, który prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu nowych gier komputerowych. Swoje produkty – w tym unikatowe gry, podatnik oferuje odbiorcom końcowym (graczom) z dowolnego kraju na świecie (w tym z Polski), przy wykorzystaniu dostępnych platform internetowych. To z platformami polska firma zawiera umowy, nigdy zaś bezpośrednio z końcowym odbiorcą usługi. Osoby fizyczne korzystają bowiem z gry za pośrednictwem platformy. Tym samym gracze zawierają umowy z właścicielem platformy, a nie z polską spółką. Zatem polski podatnik sam nie uczestniczy w udostępnieniu gry na rzecz użytkownika końcowego.

Podatnik wyjaśnił, że:

• platformy internetowe nie posiadają stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.
• wymienione platformy internetowe działają w imieniu własnym, lecz na rzecz polskiej spółki,
• udostępnienie gier za pośrednictwem platform internetowych stanowi usługi elektroniczne.
• dokumenty rozliczeniowe wystawione ostatecznemu klientowi przez platformy internetowe zawierają dane polskiej spółki jako dostawcy gry.

Dyrektor KIS zauważył na wstępie, że w sprawie może mieć zastosowanie zasada z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Fiskus przypomniał też zasadę z art. 28k ustawy o VAT, dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług elektronicznych (którą jest udostępnienie gier komputerowych). Otóż miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych, świadczonych dla podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

W sprawie kluczowe okazało się jednak określenie, na rzecz kogo polski podatnik świadczy usługi, tj. na rzecz dystrybutora (właścicieli platform), czy też poszczególnych osób fizycznych, którzy przy wykorzystaniu platformy internetowej uzyskali dostęp do gry komputerowej.

Dyrektor KIS zgodził się ze stanowiskiem spółki, że usługi są świadczone na rzecz podatników (platform, jako dystrybutorów). Stąd odwołał się do podstawowej zasady z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania

Zatem przedstawiony stan faktyczny wprost wskazuje, iż powstają dwa odrębne stosunki prawne, tj.:

a) pomiędzy spółką a właścicielami platform, polegający na udostępnieniu/ dystrybucji gry komputerowej na platformę za wynagrodzeniem i

b) pomiędzy właścicielami platform, a klientami docelowymi (z wyłączeniem podatnika).

Zachodzi bowiem taka sytuacja, że usługa jest świadczona na rzecz właścicieli platform (dystrybutorów) poprzez udostępnienie gry komputerowej/udostępnianie licencji, która następnie trafia do właściwych klientów ostatecznych, za co polska spółka otrzymuje stosowne wynagrodzenie, na które składa się suma sprzedanych w danym miesiącu gier pomniejszona o prowizję dla właścicieli platform oraz należne podatki.

Z kolei klienci docelowi zawierają umowę z dystrybutorem, a nie z wytwórcą gier. Klienci docelowi dokonują płatności na rzecz dystrybutora, a ten udostępnia spółce na koniec miesiąca zestawienie sprzedanych dostępów i przekazuje wpłatę pomniejszoną kwotę prowizji.

Reasumując, dokonywane transakcje przez powinny zostać zakwalifikowane jako tzw. „eksport usług”, niepodlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Oznacza to, że polska spółka wystawia wówczas fakturę bez VAT na rzecz platformy z informacją, że podatek rozlicza nabywca. Miejscem świadczenia usług jest bowiem – wedle zasady ogólnej – państwo siedziby platformy (dystrybutora gier).