Zapłata przez pracownika świadczenia pieniężnego za niewykorzystanie efektów kształcenia a VAT

Przedsiębiorstwo zajmujące się komunikacją miejską (MZK) sfinansowało (w 60%) udział w szkoleniu na prawo jazdy kategorii D.  MZK zobowiązał się do zatrudnienia osoby szkolonej na okres minimum 36 miesięcy na stanowisku kierowca autobusu. W przypadku rezygnacji z kursu lub rezygnacji z zatrudnienia osoba szkolona zobowiązana jest do zwrotu dofinansowania szkolenia. Usługa z tytułu przeprowadzonego szkolenia została zaewidencjonowana na kasie fiskalnej (40% należności - usługa zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a) ustawy o VAT).

W związku z brakiem możliwości kontynuowania zatrudnienia na stanowisku kierowcy autobusu w MZK zawarte zostało porozumienia z pracownikiem, w którym zobowiązuje się on do zwrotu kosztów szkolenia, tj. pozostała kwota z 40% (niespłacona) oraz 60% (sfinansowana przez MZK) – płatnych w 4 ratach.

Dyrektor KIS uznał, że zapłata przez pracownika na rzecz pracodawcy świadczenia pieniężnego za niewykorzystanie efektów kształcenia, w związku z brakiem możliwości kontynuowania zatrudnienia, nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną usługę. Istotą odszkodowania nie jest płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika.

W konsekwencji kwota przysługująca pracodawcy z tytułu przedterminowego rozwiązania stosunku pracy ma charakter czynności jednostronnej i nie wiąże się z otrzymaniem świadczenia wzajemnego. Zwrot kosztów szkolenia z tytułu przedterminowego rozwiązania stosunku pracy nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, ani też świadczenia usług wskazanego w art. 8 ust. 1 ustawy. Tym samym ów zwrot kosztów szkolenia nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.