Zwrot podatku – przypadki szczególne

Przepisy dotyczące zwrotu podatku mają zastopowanie w odniesieniu do:

1. Przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz członków personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają stałego pobytu na terytorium kraju.

Szczegółowe zasady realizacji zwrotu określone zostały w przepisach wykonawczych do ustawy o VAT.

1. Sił Zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego oraz Sił Zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju, wielonarodowych Kwater i Dowództw i ich personelu cywilnego.

Również i w tym wypadku wydane zostało rozporządzenie wykonawcze. Określa ono podmioty uprawnione do zwrotu podatku, przypadki dokonywania zwrotu oraz procedurę realizacji zwrotów podatku.

1. Podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju.

Sytuacje, które uprawniają podatnika do złożenia wniosku o zwrot podatku naliczonego to sytuacje, w których podatnik nie ma obowiązku zarejestrowania się w kraju jako podatnik VAT czynny. Stąd ustawodawca wymienia jako podmioty uprawnione do dokonania zwrotu, tylko i wyłącznie te jednostki, które nie mają obowiązku zarejestrowania się w Polsce jako podatnik VAT czynny w związku z realizowanymi czynnościami. Jest to w pełni uzasadnione, bowiem w przypadku takiej rejestracji podmiot ten miałby prawo do odliczenia podatku naliczonego w deklaracji podatkowej.

Dodatkowym warunkiem uzyskania zwrotu jest okoliczność, że podmiot, który występuje z żądaniem zwrotu nie dokonuje sprzedaży na terytorium kraju. Przy czym analizując pojęcie sprzedaży należy mieć na względzie definicje znajdującą się w treści art. 2 pkt. 22 ustawy o VAT, czyli odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Do takiego rozumienia pojęcia sprzedaży odnosi się rozporządzenie wykonawcze do ustawy (o którym mowa będzie szerzej poniżej), które precyzuje warunki korzystania ze zwrotu VAT.

W wymienionych wyżej przypadkach podmioty mogą ubiegać się o zwrot podatku naliczonego od towarów i usług nabytych na terytorium Polski i ile w kraju, w którym jest rozliczany podatek nabywcy przysługiwałoby prawo do obniżenia podatku naliczonego od zakupu tych towarów i usług. Ustawodawca wprowadza również możliwość proporcjonalnego rozliczenia podatku od ww. nabyć, o ile nabyte towary lub usługi tylko częściowo są wykorzystywane do wykonywania czynności dających prawo do odliczenia. W takim wypadku zwrot oblicza się w proporcji, w jakiej towary lub usługi związane są z wykonywaniem czynności dających prawo do odliczenia. Dodać należy, że w przypadku zmiany proporcji już po złożeniu wniosku o zwrot podatku, podatnik powinien uwzględnić tą zmianę we wniosku składanym w następnym roku podatkowym lub jeżeli w kolejnym roku nie będzie występował o zwrot, uwzględnia tą zmianę w korekcie bieżącego wniosku.

Ustawa wprowadza również wykluczenia – sytuacje, w których prawo do zwrotu nie występuje i należą do nich przypadki:

• kiedy zakup zafakturowano niezgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami wykonawczymi wydanymi na jej podstawie;
• dotyczące czynności wywozu towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
• w odniesieniu do których, zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami wykonawczymi wydanymi na jej podstawie, nie przysługuje podatnikom, o których mowa w art. 15, prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Wniosek o zwrot podatku może być złożony elektronicznie lub papierowo. Przy czym możliwość złożenia wniosku elektronicznie dotyczy wyłącznie podmiotów posiadających siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego. Z kolei w pozostałych przypadkach (czyli gdy podatnik nie ma siedziby na terenie Unii Europejskiej), wniosek o zwrot powinien zostać złożony w formie pisemnej. Szczegółowe zasady zwrotu podatku określone zostały w rozporządzeniu ministra finansów z 9 grudnia 2014 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom. Rozporządzenie to określa szczegółowo:

1) warunki, terminy i tryb dokonywania zwrotu podatku oraz sposób naliczania i wypłaty odsetek od kwot podatku niezwróconych w terminie;

2) wzór wniosku o zwrot podatku;

3) informacje, jakie powinien zawierać wniosek o zwrot podatku składany za pomocą środków komunikacji elektronicznej;

4) sposób opisu niektórych informacji zawartych we wniosku o zwrot podatku;

5) sposób i przypadki potwierdzania złożenia wniosku o zwrot podatku;

6) przypadki, w których podatnik ubiegający się o zwrot powinien złożyć dodatkowe dokumenty, oraz rodzaje tych dokumentów;

7) przypadki, w których podatnikom i innym podmiotom, dokonującym sprzedaży przysługuje zwrot podatku;

8) tryb zwrotu podatku w przypadkach, w których podatnik tylko częściowo wykorzystuje nabyte towary lub usługi na potrzeby działalności opodatkowanej.

Jak można wywnioskować już w oparciu o zakres regulacji znajdującej się w rozporządzeniu wykonawczym, od kwoty podatku – niezwróconej przez urząd skarbowy w terminie – naliczane są odsetki. Jeżeli jednostka ubiegająca się o zwrot podatku uzyskałaby kwotę zwrotu nienależnie, to środki te podlegałyby zwrotowi do urzędu skarbowego wraz z należnymi odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych. W przypadku niezwrócenia tej kwoty podmiotowi, nie będzie mu już przysługiwał żaden dalszy zwrot do wysokości niezwróconej kwoty wraz z odsetkami.

Warunki jakim powinien odpowiadać wniosek podatnika o zwrot podatku określone zostały w treści rozporządzenia ministra finansów z 4 grudnia 2014 r. w sprawie wniosków o zwrot podatku od wartości dodanej naliczonego w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej. Rozporządzenie to określa informacje, jakie powinien zawierać wniosek podatnika ubiegającego się o zwrot podatku od wartości dodanej w odniesieniu do nabytych przez niego towarów i usług lub w odniesieniu do zaimportowanych przez niego towarów wykorzystywanych do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium kraju oraz sposób opisu niektórych informacji, warunki i termin składania wniosków.

Ustawa określa również zasady ubiegania się o zwrot podatku przez polskich podatników VAT czynnych, w odniesieniu do nabytych przez nich towarów i usług lub w odniesieniu do zaimportowanych przez nich towarów wykorzystywanych do wykonywania czynności, dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium kraju. Podatnicy ci składają wniosek o zwrot za pomocą środków komunikacji elektronicznej za pośrednictwem właściwego dla podatnika naczelnika urzędu skarbowego do właściwego państwa członkowskiego.

Jednocześnie, aby usprawnić procedurę, (tzn. nie przesyłać administracji innego państwa członkowskiego wniosków, w odniesieniu do których brak jest podstaw do uzyskania zwrotu), ustawa stanowi wprost, że wniosek o dokonanie zwrotu nie jest przekazywany do właściwego państwa członkowskiego, w przypadku, gdy w okresie, do którego odnosi się wniosek, podatnik:

1) nie był podatnikiem VAT czynnym;

2) dokonywał wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku innych niż usługi finansowe określone w art. 43 ust. 7 oraz pkt 37-41;

3) był podatnikiem, u którego sprzedaż była zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

Kwestię nieprzekazania wniosku o zwrot podatku do administracji podatkowej innego państwa członkowskiego, właściwy naczelnik urzędu skarbowego rozstrzyga postanowieniem, na które służy zażalenie. Postanowienie to jest doręczane podatnikowi zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej, a dodatkowo podatnik jest powiadamiany o wydaniu postanowienia również za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Jeżeli podatnik tylko częściowo wykorzystuje do czynności opodatkowanych towary i usługi, za które przysługuje mu zwrot, zwrot ten jest dokonywany wyłącznie wg proporcji ustalonej zgodnie ze sposobem jej określania, ustalonym w treści ustawy o VAT.

Podobnie – zgodnie z treścią ustawy o VAT – jeżeli wielkość tej proporcji ulegnie zmianie po złożeniu wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej, podatnik:

1) uwzględnia zmianę tej proporcji oraz dokonuje odpowiedniej korekty kwot podatku do zwrotu wynikającej ze zmiany tej proporcji we wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej składanym w roku podatkowym następującym po roku podatkowym, za który lub którego część złożony został ten wniosek;

2) składa korektę wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej, jeżeli w roku podatkowym następującym po roku podatkowym, za który lub którego część złożony został ten wniosek, podatnik nie występuje o zwrot podatku od wartości dodanej.

Artykuł 151 dyrektywy 2006/11/WE

1. Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

a) dostawy towarów i świadczenie usług dokonane w ramach stosunków dyplomatycznych i konsularnych;

aa) dostawy towarów lub świadczenie usług na rzecz Wspólnoty Europejskiej, Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Europejskiego Banku Centralnego lub Europejskiego Banku Inwestycyjnego lub na rzecz organów utworzonych przez Wspólnoty, do których ma zastosowanie Protokół z dnia 8 kwietnia 1965 r. w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, w granicach i na warunkach określonych w tym protokole i umowach dotyczących jego wykonania lub w porozumieniach dotyczących ich siedzib, w szczególności w zakresie, w jakim nie prowadzi to do zakłócenia konkurencji;

b) dostawy towarów lub świadczenie usług na rzecz organizacji międzynarodowych, innych niż organy, o których mowa w lit. aa), uznanych za takie przez organy władzy publicznej przyjmującego państwa członkowskiego, oraz na rzecz członków tych organizacji, w granicach i na warunkach ustalonych w konwencjach międzynarodowych ustanawiających takie organizacje lub w porozumieniach dotyczących ich siedzib;

c) dostawy towarów i świadczenie usług w państwach członkowskich, które są stronami Traktatu Północnoatlantyckiego na rzecz sił zbrojnych innych państw będących stronami tego traktatu, do użytku tych sił zbrojnych lub towarzyszącego im personelu cywilnego lub też w celu zaopatrzenia ich mes lub kantyn, gdy siły te biorą udział we wspólnych działaniach obronnych;

d) dostawy towarów lub świadczenie usług dokonywane z przeznaczeniem do innego państwa członkowskiego na rzecz sił zbrojnych każdego z państw będących stronami Traktatu Północnoatlantyckiego, innego niż państwo członkowskie przeznaczenia, do użytku tych sił zbrojnych lub towarzyszącego im personelu cywilnego lub też w celu zaopatrzenia ich mes lub kantyn, gdy siły te biorą udział we wspólnych działaniach obronnych;

e) dostawy towarów lub świadczenie usług przeznaczonych dla sił zbrojnych Zjednoczonego Królestwa stacjonujących na wyspie Cypr zgodnie z Traktatem ustanawiającym Republikę Cypryjską z dnia 16 sierpnia 1960 r., na użytek tych sił zbrojnych lub towarzyszącego im personelu cywilnego lub dla zaopatrzenia ich mes lub kantyn.

Do czasu przyjęcia jednolitych przepisów podatkowych zwolnienia przewidziane w akapicie pierwszym mają zastosowanie w granicach ustalonych przez przyjmujące państwo członkowskie.

2. W przypadku, gdy towary nie są wysyłane lub transportowane z państwa członkowskiego, w którym ma miejsce dostawa tych towarów, jak również w przypadku świadczenia usług, zwolnienie może zostać przyznane zgodnie z procedurą zwrotu VAT.

[...]

Artykuł 170 dyrektywy 2006/112/WE

Wszyscy podatnicy, którzy, w rozumieniu art. 1 Trzynastej dyrektywy, art. 2 pkt 1 i art. 3 dyrektywy 2008/9/WE 100 oraz art. 171 niniejszej dyrektywy, nie mają siedziby w państwie członkowskim, w którym nabywają towary i usługi lub importują towary podlegające VAT, mają prawo otrzymać zwrot tego podatku, o ile te towary i usługi są wykorzystywane do celów następujących transakcji:

a) transakcji, o których mowa w art. 169;

b) transakcji, z tytułu których podatek jest płatny wyłącznie przez nabywcę lub usługobiorcę zgodnie z art. 194 – 197 i art. 199.

Artykuł 171 dyrektywy 2006/112/WE

1. Zwrot VAT podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim, w którym nabywają towary i usługi lub importują towary podlegające VAT, lecz którzy mają siedzibę w innym państwie członkowskim, dokonywany jest zgodnie z procedurą określoną w dyrektywie 2008/9/WE.

Podatnicy, o których mowa w art. 1 Ósmej dyrektywy, a którzy w państwie członkowskim, w którym nabywają towary i usługi lub importują towary podlegające VAT, dokonali wyłącznie dostaw towarów lub świadczenia usług na rzecz osoby, w odniesieniu do których odbiorca został wyznaczony jako osoba zobowiązana do zapłaty VAT zgodnie z art. 194 – 197 i art. 199, są również uznawani, do celów stosowania powyższej dyrektywy, za podatników niemających siedziby w danym państwie członkowskim.

2. Zwrot VAT podatnikom niemającym siedziby na terytorium Wspólnoty, odbywa się zgodnie ze szczegółowymi przepisami wykonawczymi określonymi w dyrektywie 86/560/EWG.

Podatnicy, o których mowa w art. 1 Trzynastej dyrektywy, a którzy w państwie członkowskim, w którym nabywają towary i usługi lub importują towary podlegające VAT, dokonali wyłącznie dostaw towarów lub świadczenia usług na rzecz osoby, w odniesieniu do których odbiorca został wyznaczony jako osoba zobowiązana do zapłaty VAT zgodnie z art. 194 – 197 i art. 199, są również uznawani, do celów stosowania powyższej dyrektywy, za podatników niemających siedziby na terytorium Wspólnoty.

3. Trzynasta dyrektywa nie ma zastosowania do:

a)

kwot VAT zafakturowanych niezgodnie z przepisami krajowymi danego państwa członkowskiego;

b) zafakturowanych kwot VAT w odniesieniu do towarów, których dostawa jest, lub może być, zwolniona na mocy art. 138 lub art. 146 ust. 1 lit. b).

Artykuł 171a dyrektywy 2006/112/WE

Państwa członkowskie mogą – zamiast przyznać zwrot VAT zgodnie z dyrektywą 86/560/EWG lub 2008/9/WE w związku z dostawą podatnikowi towarów lub usług, za które ten podatnik zobowiązany jest do zapłaty podatku zgodnie z art. 194–197 lub art. 199 – zezwolić na odliczenie tego podatku według procedury określonej w art. 168. Można zachować istniejące ograniczenia zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 4 ust. 2 Trzynastej dyrektywy.

W tym celu państwa członkowskie mogą również wykluczyć tego podatnika, który jest zobowiązany do zapłaty podatku, z procedury dotyczącej zwrotu zgodnie z dyrektywą trzynastą lub 2008/9/WE.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 26 stycznia 2017 r. I FSK 707/14, LEX nr 2232407  

W zakresie trybu zwrotu podatku nie można przykładać nadrzędnego znaczenia dla faktu rejestracji jako podatnika na terytorium kraju. Podstawowe znaczenie ma miejsce dokonywania czynności opodatkowanych. Zostały zrównane podmioty krajowe i podmioty zagraniczne, nieposiadające rezydencji podatkowej, w zakresie uprawnień do dokonywania odliczeń podatku naliczonego. W sytuacji, gdy takich czynności ten podmiot nie dokonuje, nie ma żadnego racjonalnego uzasadnienia, aby były one traktowane w ten sam sposób, jak podatnicy posiadający rezydencję podatkową.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 13 grudnia 2016 r., I SA/Gd 1309/16, LEX nr 2195772

1. Dla ustalenia czy podmiot, który na terenie kraju działa przez oddział, z tytułu zakupów dokonywanych przez ten oddział na terenie kraju, może dokonać odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT i wystąpić o jego zwrot na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, decydujące znaczenie będzie miała okoliczność, czy podmiot ten na terenie kraju posiada "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są transakcje gospodarcze". Brak takiego miejsca determinuje bowiem zastosowanie art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

2. Jeżeli w Polsce działalność oddziału podmiotu zagranicznego polega jedynie na prowadzeniu prac badawczo-rozwojowych, które następnie przekazuje podmiotowi macierzystemu i nie dokonuje na terenie kraju żadnych czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to art. 86 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 marca 2016 r., I FSK 1420/14, LEX nr 2004923  

Zagraniczny podmiot może dostać zwrot VAT tylko w odniesieniu do zakupów faktycznie dokonanych w okresie podanym we wniosku.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 marca 2016 r., I FSK 1492/14, LEX nr 2035443  

1. Wykonywanie przez podatnika na terenie kraju dostawy wyłącza prawo do zwrotu podatku w razie ustalenia, że ma on w kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

2. Zwrot podatku przysługiwał podmiotom uprawnionym z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, gdy objęty wnioskiem o zwrot dotyczył zakupu towarów lub usług wykorzystywanych do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium państwa, w którym podmiot ubiegający się o zwrot VAT rozliczał podatek od wartości dodanej lub podatek o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju (art. 89 ust. 1a ustawy o VAT), złożył odpowiedni wniosek o zwrot VAT w przewidzianym przepisami ustawy o VAT terminie (art. 89 ust. 1d ustawy o VAT) oraz podmiot ten nie wykonywał na terytorium kraju, w okresie, za który występuje o zwrot podatku, sprzedaży opodatkowanej VAT w Polsce (odpłatna dostawa, eksport lub wewnątrzwspólnotowa dostawa) z wyjątkiem transakcji wskazanych w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 29 czerwca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 listopada 2015 r., I FSK 443/15, LEX nr 1989553  

1. Warunkiem zastosowania art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT nie jest dokonywanie na terenie kraju czynności opodatkowanych.

2. W sytuacji, gdy podatnik w oparciu o posiadane dokumenty nie potrafi przyporządkować podatku naliczonego do czynności, które uprawniają do odliczenia, to nie można przyjąć, by został spełniony warunek określony w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT posiadania dokumentów, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

3. Skoro siedzibą spółki jest jej oddział na terenie Polski, to do podatnika nie ma zastosowania art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, gdyż jednym z warunków koniecznych jego zastosowania jest brak siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 września 2015 r., I FSK 325/14, LEX nr 1816480  

1. Nie można uznać, że do wstępnej weryfikacji wniosków o zwrot VAT dla nierezydentów mogą mieć odpowiednie zastosowanie przepisy Ordynacji podatkowej dotyczące uzupełniania wniosków (art.168 i 169 o.p.).

2. Wnioski o zwrot podatku od towarów i usług w trybie przepisów rozporządzenia z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom składane w formie elektronicznej tj. od 10 stycznia 2010 r., w momencie ich przyjęcia przez państwo członkowskie zwrotu nie podlegają już weryfikacji formalnej. Taką weryfikację jest zobowiązany wykonać organ państwa członkowskiego siedziby, do którego składany jest wniosek. Natomiast organ podatkowy państwa członkowskiego zwrotu rozpatruje złożony wniosek jedynie pod względem merytorycznym.

Państwo, w którym zagraniczna firma ma siedzibę, powinno zweryfikować jej wniosek o zwrot podatku przez inny kraj członkowski. Dopiero poprawnie wypełniony formularz może być uznany za złożony.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 września 2015 r., III SA/Wa 3680/14, LEX nr 1972320 

Podmiot zagraniczny, dokonujący dostaw krajowych na rzecz polskich nabywców, rozliczanych za zasadzie odwrotnego obciążenia przez tych nabywców, może korzystać z trybu zwrotu VAT na rzecz podmiotów zagranicznych (art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT).

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 4 marca 2015 r., III SA/Wa 1794/14, LEX nr 1651000  

Jeśli przepisy wymagają od podatnika złożenia nie tylko wniosku, lecz także faktury, to organ, zwracając VAT, musi skonfrontować oba dokumenty. W razie ich niezgodności powinien dążyć do wyjaśnienia sprawy.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 lipca 2014 r., I FSK 301/13, LEX nr 1517724  

Dla ustalenia czy podmiot, który na terenie kraju działa przez oddział, z tytułu zakupów dokonywanych przez ten oddział na terenie kraju, może dokonać odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT i wystąpić o jego zwrot na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, decydujące znaczenie będzie miała okoliczność, czy podmiot ten na terenie kraju posiada "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są transakcje gospodarcze". Brak takiego miejsca determinuje bowiem zastosowanie art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 4 grudnia 2013 r., III SA/Wa 1369/13, LEX nr 1427768  

Okres 6 miesięcy, od którego liczone są odsetki z tytułu nieterminowego zwrotu VAT, zaczyna się od dnia złożenia przez spółkę żądania wraz ze wszystkimi wymaganymi załącznikami. Przesłanie niepełnej dokumentacji i wezwanie do jej uzupełnienia przerywają bieg terminu.