Autentyczność pochodzenia, integralność treści, czytelność faktury
Przepisy ustawy o VAT nakazują również każdemu podatnikowi, aby w ramach prowadzonej przez niego działalności, określił zasady, według których, według których określa się sposób, w jaki podatnik zapewnia:
- Autentyczność pochodzenia rozumie się przez to pewność co do tożsamości. Oznacza to, ze podatnik powinien określić sposób, w jaki ustala od kogo pochodzi faktura, czyli kto jest dostawcą/usługodawcą.
- Integralności treści – rozumie się przez to, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura. Oznacza to, że sposób przesyłania faktury powinien zapewnić, że nikt nie będzie miał możliwości zmiany treści na fakturze. Najczęściej stosuje się odpowiedni format pliku, który daje pewność, że treść faktury nie zostanie zmieniona przez nabywcę.
- Czytelności faktury.
Przepisy nie określają konkretnych zasad, wg których powinno nastąpić zapewnienie określonych wyżej czynników. Zgodnie z treścią przepisu autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług. Ustalenie zasad, które decydują o tym, że faktura może zostać uznana za wiarygodną nastąpić może w dowolnej formie – mogą to być utrwalone na piśmie zasady dotyczące postępowania z dokumentem faktury, mogą to być również ustne wskazania co do sposobu postępowania z fakturami.
Generalny zamysł jest taki, że sposób postępowania z fakturami u danego podatnika powinien gwarantować możliwość zweryfikowania zależności pomiędzy wystawioną/otrzymana fakturą, a wykonaną dostawą/usługą. Poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:
1) kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub
2) elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych,
3) Krajowego Systemu e-Faktur – w odniesieniu do faktur ustrukturyzowanych otrzymanych przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur.
Regulacja przepisów prawa wspólnotowego, na której opiera się przepis krajowy
Artykuł 233 dyrektywy 2006/112/WE
1. Autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność faktury, niezależnie od tego, czy wystawiono ją w formie papierowej czy elektronicznej, zapewnia się od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu jej przechowywania.
Każdy podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury. Można to zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.
„Autentyczność pochodzenia” oznacza pewność co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury.
„Integralność treści” oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych wymaganych na mocy niniejszej dyrektywy.
2. Poza wykorzystaniem rodzajów kontroli biznesowej opisanych w ust. 1 poniżej przedstawiono przykłady technologii zapewniających autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej:
a) zaawansowany podpis elektroniczny w rozumieniu art. 2 pkt 2 dyrektywy 1999/93/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnotowych ram w zakresie podpisów elektronicznych 106 , na podstawie certyfikatu kwalifikowanego i utworzony za pomocą bezpiecznego urządzenia służącego do składania podpisów, w rozumieniu art. 2 pkt 6 i 10 dyrektywy 1999/93/WE;
b) elektroniczna wymiana danych (EDI) zgodnie z definicją zawartą w art. 2załącznika 1 do zalecenia Komisji 1994/820/WE z dnia 19 października 1994 r. dotyczącego aspektów prawnych elektronicznej wymiany danych 107 , w przypadku gdy porozumienie dotyczące takiej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia i integralność danych.
Faktura elektroniczna
Regulacja przepisów prawa wspólnotowego, na której opiera się przepis krajowy
Artykuł 217 dyrektywy 2006/112/WE
Do celów niniejszej dyrektywy „faktura elektroniczna” oznacza fakturę zawierającą informacje wymagane w niniejszej dyrektywie, wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.
Artykuł 232 dyrektywy 2006/112/WE
Stosowanie faktury elektronicznej podlega akceptacji odbiorcy.
Artykuł 235 dyrektywy 2006/112/WE
Państwa członkowskie mogą określić szczególne warunki dla faktur elektronicznych wystawianych w odniesieniu do towarów dostarczanych lub usług świadczonych na ich terytorium z państwa w stosunkach, z którym nie istnieje żaden instrument prawny dotyczący wzajemnej pomocy o zakresie podobnym do przewidzianego w dyrektywie 2010/24/UE i rozporządzeniu (WE) nr 1798/2003.
Artykuł 236 dyrektywy 2006/112/WE
W przypadku przesyłania lub udostępniania temu samemu odbiorcy partii zawierających kilka faktur elektronicznych dane wspólne dla poszczególnych faktur mogą zostać podane tylko raz, o ile dla każdej faktury są dostępne wszystkie informacje.
Podobne artykuły
Zobacz również
Aktualny numer Pokaż listę wydań »
Doradca VAT, Nr 220
